19 feb Wat als eten niet meer OVER ETEN gaat

Ik zie mezelf nog zitten op mijn zolderkamer in Breda. Ik was midden twintig denk ik. Ik voelde me zwaar ongelukkig. Al had ik dat op dat moment denk ik niet eens zo door. Ik had ontzettende eetbuien. Na het werk (waar ik soms al huilend naar toe fietste) ging ik vaak nog even een boodschap doen. Ik had gegeten voordat ik aan mijn avondeten moest beginnen…Ik kreeg er maar geen grip op.

Ik kan me nog herinneren dat ik een boek las waarin geadviseerd werd om los te komen van wat wel/niet mag. Om daarvan los te komen moest ik alles kopen wat ik wilde eten. Ik had een volle tas met chips, chocolade, koeken… Dat zou dan rust geven. Weten dat er meer is dan je ooit kan eten. Dat het er morgen ook nog is. Nou, ik durfde er niet op te vertrouwen haha. De zak was al bijna leeg en die rust was er echt nog niet.

Ik kan me een avond herinneren dat ik huilend mijn moeder aan de telefoon had. Die nacht (!) ervoor was ik naar de benzinestation gereden omdat ik M&M’s MOEST hebben. Ik voelde me zo wanhopig! En ik schaamde me vreselijk. Waarom kwam ik alleen maar aan terwijl ik zo mijn best deed om af te vallen?

Nu, zo’n 15 jaar later kan ik zien dat dit moment ervoor heeft gezorgd dat er dingen gingen veranderen. Aan de telefoon zei mijn moeder; je moet eerst accepteren voordat het kan veranderen. Accepteren?? Hoezo? Waarom? Alsof ik oké ben met hoe mijn lijf er nu uitziet? Hier kan ik me echt niet bij neerleggen! Toch wist ik ergens dat ze gelijk had. Ik wist dat de oplossing in ieder geval niet zat in ieder dag mezelf streng toespreken, de hele dag met eten bezig zijn én me vervolgens bij thuiskomst vol stoppen.

Ik schreef me in voor een training waarbij je anders ging kijken naar je relatie met voeding. Ik weet nog dat we mindfulness oefeningen deden en ik heel mindfull chocolade, chips en kaas gingen eten. Gatver, chips smaakte naar karton. Chocolade was gewoon een en al suiker en die kaas!! Dat was gewoon een soort rubber blok. Maanden, jaren heb ik dat niet meer gegeten. Gewoon omdat ik wist hoe het eigenlijk smaakt áls ik goed zou proeven. Misschien moet ik deze oefening weer eens doen, haha.

Anyway, ik vond veel meer rust met eten én in mijn lijf. Langzaamaan werd eten minder een obsessie voor me. Deze ervaring, die toen zo heftig voelde, maakte dat ik bewust werd van dat wat er in mij leefde. Ik kon niks met de onrust, mijn ongelukkig gevoel en vulde dit met voeding. En daardoor voelde ik me nog slechter! Dat deed ik, terugkijkend, al veel langer! Ik zat al lang in een vicieuze cirkel van onzekerheid, angst, (vr)eten, schaamte en mezelf afwijzen.

Wanneer eten voor jou niet meer om eten draait (oftewel, eet je niet (alleen) omdat je honger hebt), dan is de kans groot dat eten een andere functie heeft gekregen. Maar ook, wanneer je op wilskracht wel je eten kan beheersen is er sprake van een verstoorde relatie met eten. Hoeveel energie verlies je door hier continue mee bezig te zijn?

Dit zijn de functies die eten kan hebben:

1. functioneel: je eet omdat je honger hebt en je voelt waar je zin in hebt. Er is geen goed of fout eten. Alleen eten wat jou voedt. Genoeg is genoeg.
2. Pijn vermijden; het niet hoeven voelen wat er eigenlijk in je leeft door te eten.
3. Het opvulling van een leegte
4. Een ontlading
5. Plezier te vergroten / jezelf belonen

Hoe kun je je relatie met eten herstellen?

1. Accepteren: daar heb je hem, de dooddoener:) Nu ik terugkijk op de woorden van mijn moeder weet ik dat ik een andere betekenis gaf aan accepteren. Voor mij betekende het dat ik ok was met de situatie én dat er dus niks zou veranderen. Nu weet ik dat accepteren betekent: de hoop op een beter verleden opgeven. Het is NU wat het is.
2. Erkennen: Erken dat je eten gebruikt voor andere doeleinden. En dat je dat niet gelukkig maakt. De oplossing zit niet in eten. Wees eerlijk naar jezelf. En vergeef jezelf. Dit is heel belangrijk. Geef jezelf niet op je kop, stap uit te schaamte. Vergeef jezelf dat je eten gebruikte om..
3. Herkennen: Herken wanneer je eet uit onrust, ongemak of een ander gevoel wat niet fijn voelt. Maar ook als je juist eet uit gezelligheid (en wellicht wat daaronder ligt; geen nee willen zeggen uit angst afgewezen te worden).
4. Sluit vrede met jezelf: dit is misschien nog wel de lastigste. Want hoe kun je vrede sluiten met jezelf als je niet blij bent met je lichaam, je gedrag en je ‘zwaktes’? 

Wees mild met jezelf. Misschien heb je tot nu toe nooit geleerd hoe je je gevoelens herkent, hoe je omgaat met pijn en verdriet. Misschien ben je gaan geloven dat dit is wat het is, je bent nu eenmaal….

Je bent zoveel meer dan je gewicht, dan wat je eet (of niet eet). Al die afwijzingen, het moeten, het duwen en trekken, je zelf naar beneden halen, je schamen.. dat maakt dat je je slecht voelt. Met als gevolg… eten. Vergeef jezelf voor al die keren dat je deed wat je juist niet wilde. Word bewust van wat je denkt, voelt en doet. En KIES vervolgens om voor gedachten, gevoelens en acties die wél bijdragen aan wie je wil Zijn.

En nu kan ik me voorstellen dat je denkt; leuk verhaal zo. 

Ik geloof er in dat ‘duurzaam’ afvallen en op gewicht blijven, gaat over jezelf goed voeden. Voeden met voedsel waar jouw lichaam (echt) blij van wordt. Maar ook jezelf voeden met gedachten, gevoelens en acties die bijdragen aan jou als individu.

Feed Your Mind & Body

Terug naar blogoverzicht:

Meer Food for Thought