Ok, blijkbaar wil ik me over dit thema en mijn ervaringen erin uitspreken:) Het is een thema wat me de afgelopen maanden best wel heeft beziggehouden en waarvan ik weet dat dit bij veel mensen leeft. Dit lijkt misschien te gaan over polyamorie en open relaties (gaat het ook deels), maar lees vooral verder:)
Toen ik net ging daten na mijn scheiding ontmoette ik een man die in een polyamoreus huwelijk zat. Ik vond dat super interessant. Dit is namelijk niet voor iedereen. Het kan namelijk nogal wat blootleggen aan angsten, onzekerheden en onveiligheden. Dit (samen) goed kunnen doen lijkt me een enorme beoefening.
Ik kwam zelf uit een relatie waar openheid er nauwelijks was. Althans niet op een gezonde constructie manier (lees, het waren vooral verwijten over en weer). En ik zie nu ook hoe groot onderdeel ik daar zelf in heb gespeeld.
In de dynamiek die we samen hadden gecreëerd.
Er is een periode geweest dat ik gevoelens had voor een andere man. En een periode waarin ik rond liep met de vraag of ik misschien op vrouwen viel. Vraagstukken die ik nooit op tafel heb gelegd. Ook niet toen het onderzoek afgerond was voor mezelf:) Ik heb er overigens nooit iets mee gedaan, maar wat had ik het fijn gevonden als ik het op enig moment wel had kunnen en durven delen. Net zoals ik het fijn zou vinden als ik weet wat er leeft in mijn partner.
De leegte en de eenzaamheid die ik daar in ervaren heb, hebben voor zoveel afstand gezorgd. En dit zijn dan grote thema’s, maar de kwetsbaarheid, eerlijkheid en openheid ontbrak ook op andere (dagelijkse) gebieden.
Om zo’n proces van een (open) relatie aan te gaan (in welke vorm dan ook) vraagt om open communicatie, veiligheid in jezelf én bij de ander, naar je eigen stukken, verantwoordelijkheden, verlangens en angsten, en onbegrip te kijken.
Overigens, met deze ”polyamoreuze’ man kwam ik er al snel achter dat a, de klik er onvoldoende was:), b, ik het idee had dat het eerder haar behoefte was dan zijn idee en c, ik het behoorlijk ingewikkeld vond als ik naar mezelf keek. Nu kan ik ingewikkeld, maar die kaart wilde ik niet meer trekken
In de jaren daarna kwam dit onderwerp ook regelmatig op tafel.
Mannen die aan gaven polyamoreus te zijn of dat in ieder geval wilden onderzoeken.
Mijn eigen nieuwsgierigheid daarin, wilde wel mee in dat onderzoek.
Overigens, als ik het hier spreek over onderzoeken betekende dat niet persé dat het een vrijbrief was om met iemand anders te gaan daten. Het onderzoek vond meer in de gesprekken plaats. Met als ‘hoogtepunt’ de afgelopen maanden.
Waarin er ineens allemaal vrouwen op mijn pad kwamen die in een open relatie zitten en ik zo hun enthousiasme kon voelen.
Ik ontmoette een man waarin dit ook op tafel kwam en ik er zelf ook niet aan ontkwam om hier naar te kijken. Een liefdesrelatie als spirituele beoefening
Jaren geleden zei mijn leraar van dat moment tegen ons; je kan 30 jaar gaan zitten mediteren in een grot maar de grootste spirituele beoefening is een liefdesrelatie.
(en tel daar het hebben van kinderen bij op en je hebt helemaal de gouden formule te pakken haha)
En dat wilde ik natuurlijk wel goed doen!
Door de enorme hoeveelheden berichten op social media over divine masculine, feminine, union, ophemelen van polyamorie, neerhalen van polyamorie en ik raakte behoorlijk verstrikt in mijn eigen verhalen en in het ‘goed doen’. Op zoek naar ‘de waarheid’.
En ontkende daarin deels mijn eigen verlangens en mijn waarden, dat wat voor mij belangrijk is; namelijk een diepe verbinding ervaren in een liefdesrelatie. In welke vorm dan ook.
Ik erken (en maak het belangrijk) dat ik een bepaalde mate van zekerheid, commitment en veiligheid nodig heb, of liever gezegd, wil ervaren, nu op dit moment, om te kunnen ontspannen. Om mezelf écht te kunnen openen en me over te geven aan die diepere verbinding.
En dat de ander daar dus een belangrijke rol in heeft.
En het leek alsof dat laatste niet mocht.
Want ik moest het toch allemaal uit mezelf halen?
Als spiritueel, verlichte vrouw whahahaha
Ik kan er nu om lachen maar dat had me even behoorlijk klem gezet.
Dat en mijn zoektocht naar ‘de waarheid’ hierin.
Daarnaast geloof ik niet, en dat is puur mijn mening, in ‘ik ben polyamoreus’.
Het gaat er voor mij om wat zich aandient in het moment en de ‘basis’ die je daarin samen hebt gelegd.
Tuurlijk kan het gebeuren dat je na een tijd gevoelens krijgt voor iemand anders.
Of dat er een nieuwsgierigheid is om met een andere man/vrouw dingen te ervaren die je met je eigen partner niet kunt ervaren.
En dat je dat wil onderzoeken.
En dat je dat op tafel legt.
En dat de ander je daarin wel of niet de ruimte in kan geven.
Ook kijkend naar wat dat doet met hem/haar.
En wat dat dan weer met jou doet:)
Openheid in het relateren naar een ander (en naar onszelf) toe is iets wat we niet geleerd hebben.
En dan de openheid vanuit écht eerlijk zijn.
Als eerste naar jezelf.
Het onbewuste bewust willen maken.
Eerlijk naar daar waar het pijn doet, daar waar je bang voor bent.
Daar waar je nieuwsgierig naar bent
Daar waar je je voor schaamt.
Daar intiem mee zijn.
Eerlijkheid laat de energie weer stromen
Spreken vanuit je zelf.
Bereid zijn om daarin de ander kwijt te raken
Omdat als je dat niet doet, je een deel van jezelf afsluit.
De nieuwsgierigheid naar wat er in de ander leeft.
Verantwoordelijkheid nemen voor de dynamiek die er is ontstaan en daar waar je in de slachtofferrol bent gestapt van je eigen patronen en de dynamiek van de relatie.
De pijnen, butsen en kwetsuren die we in eerdere (liefdes) relaties en opvoeding zijn opgelopen. We nemen ze, al dan niet bewust, mee in (het aangaan van) een relatie.
Intimiteitscoaching gaat voor mij hier over.
Samen onderzoek doen naar wat er echt leeft in je wereld.
Daar eerlijk over durven zijn.
Naar jezelf
Naar de ander.
Dat laagje dieper durven te gaan.
Jezelf en elkaar écht (willen) zien, voelen, ruiken, proeven,.
Helder communiceren
Dat beoefenen.
Niet vanuit verhalen, maar vanuit de ervaring NU.
Vanuit verbinding.
En openheid.
Belangrijk maken wat ervaren wordt.
Bijna niemand van ons heeft een voorbeeld gehad van hoe je dit doet.
Gelukkig is het aan ons om het anders te gaan doen en voor te gaan leven voor onszelf en onze kinderen.
En wees welkom voor een (partner) sessie om de verdieping en verbinding te vergroten met jezelf, de ander en met het leven.
